Pianist, dirigent en componist Mikhail Pletnev won op 21-jarige leeftijd de Gouden Medaille en de Eerste Prijs tijdens de Tsjaikovsky International Piano Competition in 1978, een prijs die hem vroege erkenning opleverde. Een uitnodiging om op te treden tijdens de politieke top van 1988 in Washington leidde tot een vriendschap met Michail Gorbatsjov en de historische kans om in artistieke vrijheid muziek te maken.

In 1990 vormde Pletnev het eerste onafhankelijke orkest in de Russische geschiedenis. Veel van de beste muzikanten van het land sloten zich bij Pletnev aan bij de lancering van het Russian National Orchestra. Onder zijn leiding als artistiek leider en chef-dirigent heeft het RNO grote status verworven onder de orkesten van de wereld. In 2006 lanceerde hij het Mikhail Pletnev Fund for the Support of National Culture, een non-profitorganisatie die grote culturele initiatieven ondersteunt, waaronder het jaarlijkse Grand Festival van het RNO dat elk jaar in september het culturele seizoen van Moskou opent.

Pletnevs uitvoeringen en opnames hebben laten zien dat hij een fenomenale vertolker is van een uitgebreid repertoire, zowel als pianist als dirigent. The London Telegraph merkte op: “Uit Pletnev’s vingers en brein komen ideeën die de muziek vitaliseren en laten wemelen van frisheid en humor. [Hij] deed de muziek een sprong van vreugde maken.” The Times beschreef zijn spel als “geboren uit een wonderbaarlijke virtuositeit van verbeeldingskracht die schandalig is in zijn schoonheid.”

Pletnevs opnames hebben talloze prijzen opgeleverd, waaronder een Grammy Award in 2005 voor zijn eigen arrangement voor twee piano’s van Prokofjevs Assepoester, met Martha Argerich en Pletnev aan de toetsen. Hij ontving Grammy-nominaties voor opnames van Schumanns Symphonische Etudes (2004) en de Derde pianoconcerten van Rachmaninov en Prokofiev met het RNO en dirigent Mstislav Rostropovich (2003). Zijn veelgeprezen album van Scarlatti’s Keyboard Sonatas (Virgin/EMI) ontving in 1996 een Gramophone Award. BBC Music Magazine noemde de opname “pianospelen op zijn best… deze uitvoering alleen zou genoeg zijn om Pletnev een plaats te bezorgen tussen de allergrootste pianisten die ooit hebben geleefd.” Zijn opname van de complete symfonieën en pianoconcerten van Beethoven (Deutsche Grammophon) werd door The New Yorker uitgeroepen tot “Best of 2007”.

Pletnev’s composities omvatten werken voor orkest, piano, strijkers en stemmen. Zijn transcripties voor piano van Tsjaikovski’s Notenkrakersuite en Doornroosje werden geselecteerd, samen met zijn uitvoering van Tsjaikovski’s Tweede Pianoconcert en De Seizoenen, voor de anthologie Grote Pianisten van de 20e Eeuw (Philips Classics) uit 1998.

Pletnev, zoon van musici-ouders, leerde als jong kind meerdere instrumenten en ging als tiener naar het Conservatorium van Moskou. Tegenwoordig geldt hij nog immer als een van allergrootste en meest gerespecteerde kunstenaars. Hij ontving de hoogste burgerlijke onderscheiding van Rusland in 2007 en 2019, en de Platonov-prijs in 2014. Pianist, dirigent, componist en cultureel leider – het zijn allemaal belangrijke facetten van Pletnevs leven als kunstenaar. Toch beschouwt hij zichzelf eenvoudigweg als een muzikant.